Instalacja, jaką są kolektory 
słoneczne, składa się z baterii kolektorów, które zostają umieszczone na dachu budynku. Składają się one również z podgrzewacza umieszczonego wewnątrz budynku. Zazwyczaj umieszcza się go obok kotła c.o. i zespołu pompowo-sterowniczego.
Działanie kolektora słonecznego polega na zamianie promieniowania słonecznego na ciepło. Nośnikiem ciepła jest niezamarzający roztwór glikolu propylenowego krążący w instalacji na skutek pracy pompy obiegowej w zespole sterowniczo-pompowym.
Bateria kolektora zostaje podłączona do systemu hydraulicznego z wężownicą umieszczoną w podgrzewaczu wody użytkowej, przy pomocy dwóch rurek elastycznych ze stali nierdzewnej lub miedzianej. Ich średnica musi zostać dobrana do wielkości baterii słonecznej, jaka nabyliśmy.
Nośnik, czyli roztwór glikolu, zbiera ciepło z kolektorów i przenosi je do wężownicy, która z kolei nagrzewa wodę w podgrzewaczu. Jeśli tylko instalacja solarna została wykonana w poprawny sposób, różnica temperatur pomiędzy nośnikiem wypływającym z kolektora a dopływającym do kolektora powinna wynosić maksymalnie 15 stopni Celsjusza. Wynika z tego, że kolektor słoneczny zawsze musi posiadać wyższą temperaturę niż ta, która znajduje się w zbiorniku z wodą. Jeśli tylko instalacja została zaprojektowana poprawnie czyli składa się z właściwi dobranych podzespołów służących do podgrzewania, powinna w ciągu kilku godzin pracy nagrzać wodę do temperatury nie wyższej niż 70 stopni Celsjusza. Jeśli temperatura pracy kolektora będzie wysoka, tym więcej straty ciepła zostanie wygenerowanej.
